|
METODA LECZENIA |
CEL |
PRZYKŁAD |
CZAS NA PODJĘCIE DECYZJI |
|
Stabilizacja stanu chorego |
Przeciwdziałanie zagrażającym życiu zaburzeniom biochemicznym i układu odpornościowego |
Plazmafereza celem rozrzedzenia krwi Hemodializa przy niewydolności nerek Leczenie hiperkalcemii |
Godziny/dni |
|
Leczenie paliatywne |
Łagodzenie objawów choroby i poprawa stanu ogólnego chorego |
Radioterapia celem zahamowania niszczenia kości Erytropoetyna zapobiegająca anemii Operacje ortopedyczne uszkodzeń kości |
Dni/miesiące |
|
Indukcja remisji |
Łagodzenie objawów, zwalnianie lub zatrzymanie postępu choroby |
Chemioterapia niszcząca komórki nowotworowe w całym organizmie Radioterapia niszcząca komórki nowotworowe w guzie |
Tygodnie/miesiące |
|
Leczenie radykalne |
Całkowite ustąpienie objawów choroby (całkowite wyleczenie)* |
Przeszczepienie szpiku kostnego po wysokodozowanej chemioterapii |
Tygodnie/miesiące |
|
|
|
|
Źródło: Fundacja Centrum Leczenia Szpiczaka
* wciąż dotychczas nieosiągalne, jest celem wielu trwających obecnie badań klinicznych
W zależności od stopnia zaawansowania choroby, możemy wyróżnić dwa rodzaje leczenia szpiczaka mnogiego: leczenie indukujące remisję oraz leczenie wspomagające.
Leczenie wstępne
Niezwykle ważne jest, aby chory poświęcił odpowiednio dużo czasu na przedyskutowanie z lekarzem hematologiem możliwych metod leczenia. Poza wynikami badań podstawowych należy bowiem wziąć pod uwagę również:
- Stopień, w jakim choroba upośledza życie codzienne pacjenta.
- Zdolność pacjenta do kontynuacji dotychczasowej pracy oraz możliwość jej przerwania.
- Wiek chorego, dodatkowe choroby, przewidywaną tolerancję chemioterapii.
- Możliwość zastosowania wysokodawkowej chemioterapii połączonej z przeszczepem szpiku kostnego lub komórek macierzystych szpiku kostnego.
Jeśli przeszczepienie szpiku może być brane pod uwagę jako jedna z możliwości na przyszłość, lepiej jest nie stosować początkowo leczenia, które uniemożliwia późniejszy przeszczep.
W leczeniu indukcyjnym stosuje się również metody będące w trakcie badań klinicznych. Należy pamiętać, że chory zostaje losowo przypisany do jednej z grup otrzymujących różne leczenie i dalsze postępowanie może być w pewien sposób ustalone już z góry. Należy znać pełen protokół prowadzonego badania klinicznego.
Należy również pamiętać, że jeśli jedna z proponowanych metod leczenia nie powiodła się, nie znaczy to, że inna nie okaże się bardziej skuteczna i nie doprowadzi do remisji choroby.
