|
LECZENIE WSTĘPNE |
ZALETY |
WADY |
|
Talidomid z deksametazonem i/lub cyklofosfamidem
|
Aktualnie jest to nowy tzw. „złoty standard” leczenia u chorych Doustna forma terapii prowadzi u około 70% pacjentów do remisji |
Problem stanowi możliwość rozwinięcia się neuropatii oraz zakrzepicy żył głębokich kończyn dolnych |
|
Deksametazon |
Deksametazon w pulsach ma wiele zalet osiąganych pełnym leczeniem VAD |
Deksametazon w dużych dawkach może być źle tolerowany |
|
MPT (melfalan, prednizon, talidomid) |
Przyjmowane doustnie Dobrze tolerowane Remisja u około 60 – 70% chorych Wykazano, że MPT jest skuteczniejsze od MP; lekarze stosują najczęściej ten sposób terapii |
Może uszkadzać komórki macierzyste, co zmniejsza szanse na późniejszy przeszczep szpiku kostnego Stosuje się u chorych nie kwalifikujących się do przeszczepienia |
|
Melfalan z deksametazonem
|
Melfalan w kombinacji z deksametzonem działa szybciej niż MP |
Użycie melfalanu uszkadza komórki macierzyste |
|
VAD (winkrystyna, adriamycyna, deksametazon) |
Remisja jest osiągana u około 50 – 70% chorych Nie uszkadza komórek macierzystych Może być wstępemdo leczenia z wykorzystaniem przeszczepu szpiku |
Najczęściej wymaga założenia wkłucia centralnego do żyły, co może wywołać zakażenie, odmę opłucnowąi powikłania zakrzepowo-zatorowe Winkrystyna może uszkadzać nerwy (polineuropatia) |
|
Bortezomib (podawany sam lub w kombinacji z deksametazonem bądź chemioterapią) |
W licznych przeprowadzonych i trwających badaniach klinicznych wykazono korzystny efekt terapeutyczny Przeszczepienie komórek macierzystych jest możliwe |
Polineuropatia i małopłytkowość u około ⅓ leczonych chorych |
|
Lenalidomid (podawany w kombinacji z deksametazonem) |
Wczesne podjęcie leczenia może zatrzymać postęp choroby i spowodować cofnięcie dotychczasowych objawów Niska toksyczność leku |
Działania niepożądane, m.in. zakrzepica żył głębokich kończyn dolnych, neutropenia, małopłytkowość |
Opracowanie na podstawie zaleceń Polskiej Grupy Szpiczakowej
Leczenie wspomagające
Dostępne są metody łagodzące fizyczny i emocjonalny wpływ choroby na życie chorego po rozpoznaniu nowotworu. Wczesne zastosowanie tych metod jest równie ważne, jak podjęcie leczenia choroby zasadniczej.
