Rozmowa z twoim lekarzem o bólu
Ból może być samotnym i subiektywnym doświadczeniem. Ani wszystkowiedzący klinicyści, ani dbający członkowie rodziny nie przewidzą intensywności bólu chorego. Więc to do pacjenta należy opisanie bólu tak dokładnie, jak to możliwe.
Należy pamiętać, że nawet jeśli lekarz kontroluje ból przewlekły, to niektórzy chorzy nadal mogą odczuwać ból przebijający. Takie „błyski” bólu, które mogą pojawić się gwałtownie, mogą być tak intensywne, że „przebijają” leki przeciwdziałające bólowi przewlekłemu. Ból przebijający może być kontrolowany krótko działającymi lekami.
Ból wpływa na jakość życia
Każdy chory z przewlekłym bólem wie, że wpływa on znacząco na jakość życia i obniżenie odpornosci psychicznej. Nie jest niczym niezwykłym, że chorzy mogą z jego powodu czuć się przygnębieni, zaniepokojeni czy zdenerwowani. Ból może wpływać w sposób posredni na pogorszenie sytuacji finansowej pacjenta i jego rodziny. Jeśli chory był głównym żywicielem rodziny, to jego rola w rodzinie może ulec zmianie. Solidny rodzinny system wsparcia jest tu niezbędny. Również grupy wsparcia mogą pomóc zarówno chorym jak i opiekunom.
Podczas wizyty u lekarza, opisuj swój ból. Im bardziej szczegółowe i dokładne informacje przekażesz swojemu opiekunowi medycznemu, tym bardziej pomożesz mu leczyć szybko i efektywnie.
Jak intensywny jest twój ból? Najprostsza jest skala od 0 do 10, gdzie 0 odpowiada brakowi bólu, a 10 odpowiada najsilniejszemu bólowi, jaki jest możliwy. (Upewnij się, że lekarz rozumie skalę, której używasz.) Poprzez przypisywania numeru twojemu bólowi dodajesz również coś subiektywnego konkretnym, dającym się zmierzyć wyrażeniom, które opiekunowie medyczni rozumieją.
Czy intensywność bólu zmienia się podczas dnia lub nocy? Kiedy to następuje i kiedy jest najgorzej? Kiedy wydaje się, że ból ustępuje?
Jaki odczuwasz ból? Czy jest tępy, ostry, przeszywający, kłujący, palący, rwący, pulsujący, swędzący?