Co jest przyczyną szpiczaka mnogiego?

Nie znamy żadnego pojedynczego czynnika powodującego zachorowanie. Wiadomo natomiast, że:

  1. Szpiczak mnogi występuje niezwykle rzadko u nastolatków i młodych dorosłych. Wśród osób dorosłych częstość szpiczaka mnogiego wzrasta wraz z wiekiem. Największa częstość zachorowań przypada na szóstą i siódmą dekadę życia. Wynika to, być może, ze:
    1. zmniejszonej skuteczności układu odpornościowego w eliminowaniu prekursorów komórek szpiczakowych
    2. kumulowania się wpływu czynników środowiskowych
    3. zmian organizmu związanych z wiekiem (np. hormonalnych)
  2. Szpiczak mnogi jest częstszy wśród mężczyzn. Przyczyny tego pozostają niewyjaśnione, ma to być może związek z różnicami hormanalnymi i związanymi z ekspozycją środowiskową w pracy.
  3. Szpiczak mnogi jest częstszy wśród Amerykanów pochodzenia afrykańskiego. Być może ma to związek z jakimiś powiązaniami genetyczno-środowiskowymi. Badano również różnice dotyczące receptorów hormonalnych, układu odpornościowego i metabolizmu toksyn.
  4. Wydaje się, że niektóre z zawodów, a także narażenie na czynniki chemiczne (np. dioksyny, rozpuszczalniki, czynniki czyszczące) oraz promieniowanie mogą sprzyjać ujawnieniu szpiczaka mnogiego u osób predysponowanych. Ogromna różnorodność czynników środowiskowych i uwarunkowań genetycznych uniemożliwia dokładne ustalenia w tym względzie.
  5. Pomimo, iż zdarza się częstsze występowanie szpiczaka mnogiego w pewnych rodzinach (3-5%), prawdopodobieństwo tego jest niewielkie. Obecnie nie są dostępne testy genetyczne umożliwiające wykrywanie takich predyspozycji., z wyjątkiem gammapatii monoklonalnej o nieokreślonym znaczeniu (MGUS)
  6. Zakażenia, szczególnie wirusowe, rozpatrywano jako potencjalną przyczynę choroby. Część badań wiązała wystąpienie choroby z zakażeniami wirusami HIV, WZW, opryszczki (HHV-8), EBV i nowo pojawiającymi się wirusami, np. zmutowanym wirusem cytomegalii (CMV). Znaczenie tych zakażeń pozostaje jednak wciąż przedmiotem badań.
  7. Szpiczak mnogi jest najprawdopodobniej wywoływany działaniem kilku różnych czynników u danej osoby.

 

ODMIANY SZPICZAKA MNOGIEGO I SCHORZEŃ POKREWNYCH

TYP

CHARAKTERYSTYKA

LECZENIE

Gammapatia monoklonalna o nieokreślonym znaczeniu (MGUS)

Nie jest szpiczakiem mnogim, ale zaliczana jest do stanów przednowotworowych

Brak objawów choroby

W ciągu roku około 1% osób z MGUS zachoruje na objawowego szpiczaka mnogiego lub inną chorobę wymagającą terapii

Zwykle nie wymaga leczenia

Zalecane monitorowanie przebiegu schorzenia

Bezobjawowy szpiczak mnogi

Posiada niektóre cechy szpiczaka mnogiego, np: niewielka niedokrwistość, uszkodzenie kości,skłonność do infekcji

Choroba postępuje wolno lub wcale

Wymagane monitorowanie choroby

Wskazana terapia wspomagająca(np. bisfosfonianyprzy uszkodzeniu kości)

Leczenie niedokrwistości

Chemioterapia nie jest zalecana

Szpiczak mnogi umiejscowiony - plazmocytoma

Komórki szpiczakowe (lub nieprawidłowe komórki plazmatyczne) rosnące w formie guza, często w pojedynczym miejscu kośćca lub tkanek miękkich

Może prowadzić do powstawania guzów w innych miejscach

Zwykle leczony przy pomocy radioterapii
w dawkach leczniczych

Chirurgiczne usunięcie guza, gdy jest to możliwe (rzadko)

Może wymagać chirurgicznej rekonstrukcji
w miejscach uszkodzeń

Objawowy (aktywny) szpiczak mnogi

Typowe cechy szpiczaka mnogiego

Leczenie ogólnoustrojowe

 

© Copyright 2011 Fundacja Carita - Żyć ze Szpiczakiem!