Chemioterapia – sposób leczenia chorych na nowotwór lekami cytotoksycznymi, które niszczą szybko dzielące się komórki.
Choroba przeszczep przeciw gospodarzowi (GvHD) – jest to reakcja przeszczepionego szpiku kostnego przeciwko własnym tkankom pacjenta.
Deksametazon – silny steryd stosowany samodzielnie lub wraz z innymi lekami.
Elektroforeza – test laboratoryjny, w którym białka surowicy (krwi) lub moczu pacjenta, rozdzielane są zgodnie z ich wielkością i ładunkiem elektrycznym. Pacjenci ze szpiczakiem dzięki elektroforezie krwi lub moczu, obliczane mają ilości białka szpiczakowego (białka M). Elektroforeza pozwala również na identyfikację specyficznego szczytu (piku) białka M charakterystycznego dla każdego pacjenta. Test wykorzystywany jest zarówno w diagnostyce jak i w monitorowaniu choroby.
Erytropoetyna (EPO) – hormon produkowany przez nerki. Pacjent cierpiący na szpiczaka z uszkodzonymi nerkami nie produkuje wystarczającej ilości tego hormonu, co doprowadza do rozwoju anemii. Syntetyczna erytropoetyna stosowana jest profilaktycznie przed chemioterapią oraz w leczeniu wspomagającym w celu zapobiegania niedokrwistości.
Hiperkalcemia – pojęcie odnosi się do poziomu wapnia we krwi i oznacza jego wyższy niż prawidłowy poziom. Zbyt wysoki poziom wapnia we krwi może spowodować takie objawy jak: utrata apetytu, nudności, pragnienie, zmęczenie, osłabienie mięśni, niepokój i zaburzenia poznawcze. Hiperkalcemia, jest częsta u pacjentów ze szpiczakiem i jest zwykle spowodowana uszkodzeniem kości i uwolnieniem wapnia do krwi.
Interferon – jest naturalnie produkowaną cytokiną w odpowiedzi na infekcję. Interferon walczy z chorobą w obrębie układu odpornościowego i może być sztucznie produkowany oraz wykorzystywany jako forma immunoterapii, przede wszystkim w fazie utrzymania remisji choroby poprzez blokowanie każdej ponownej próby wzrostu szpiczaka, w ten sposób u części pacjentów może opóźniać i zapobiegać nawrotowi.
Komórki krwi (krwinki) – komórki produkowane w szpiku kostnym, składają się na nie czerwone i białe krwinki oraz płytki krwi.
Komórki plazmatyczne – inaczej plazmocyty,których funkcją jest wytwarzanie przeciwciał. W szpiczaku mamy doczynienia z nowotworowo zmienionymi plazmocytami. Prawidłowe plazmocyty produkują przeciwciała do walki z infekcją.
Krwiotwórcze komórki macierzyste – niedojrzałe komórki, z których rozwijają się wszystkie komórki krwi, jak czerwone krwinki, białe krwinki i płytki. W normalnych warunkach, komórki znajdują się w szpiku kostnym i mogą być zebrane w celu wykonania przeszczepienia.
Lenalidomid (Revlimid) – jest lekiem immunomodulującym (ang. IMiD), który wpływa na układ odpornościowy. Lek wykazuje działanie podwójne: doprowadza do zniszczenia komórek szpiczakowych bezpośrednio oraz pośrednio przez aktywację komórki układu odpornościowego (limfocyty T) ,które niszczą komórki szpiczakowe. Dokładny sposób działania leków immonomodulujących nie jest jeszcze całkowicie zrozumiały, ale podobnie jak w przypadku talidomidu uważa się, że mają one wielorakie mechanizmy działania. Lek stosuje się w skojarzeniu z deksametazonem (lekiem sterydowym) w leczeniu pacjentów dorosłych ze szpiczakiem mnogim, u których choroba dotychczas była leczona przynajmniej raz.
Leukocyty – inaczej białe krwinki. Komórki wspomagające organizm w walce z infekcjami i innymi chorobami.
